در این قسمت با قرص دومپریدون،مصارف و عوارض آن آشنا می شوید:

دومپریدون (به انگلیسی: Domperidone) که با نامهای تجاری موتیلیوم و موتینرم (Motilium, Motinorm) هم شناخته می‌شود، دارویی است ضددوپامینرژیک که معمولاً یا برای درمان تهوع و استفراغ بکار می‌رود، یا برای تحرک و منظم کردن حرکت دستگاه گوارش (داروی پروکینتیک) و یا برای تحریک نمودن شیردهی بکار می‌رود.

موارد استفاده

درمان بیماریهای گوارشی

شواهد موجود نشان می‌دهد که دومپریدون اثر ضد استفراغ دارد.برای درمان تهوع و استفراغ، همانطوری که از متوکلوپرامید، سیکلیزین (که یک آنتی‌هیستامین است) و اندانسترون (که یک مسدود کننده زیرگروه سوم گیرنده پنج هیدروکسی تریپتامین(سروتونین) 5HT₃ است) استفاده می‌شود، دومپریدون هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. در بعضی کشورها، بعنوان اولین دارو در درمان استفراغ تجویز می‌شود، البته در آمریکا هنوز مجوز مصرف نگرفته است.

بر خلاف متوکلوپرامید که در بیماران مبتلا به پارکینسون منع مصرف دارد، از دومپریدون می‌توان در درمان استفراغ بیمار پارکینسونی هم استفاده کرد چون که دومپریدون از سد خونی-مغزی نمی‌گذرد.

در درمان گاستروپارزی (نوعی فلج حرکت و تخلیه معده)و ریفلاکس نوزادان از دومپریدون استفاده شده است.

در کانادا، استفاده از این دارو برای درمان علامتی اختلالات حرکتی دستگاه گوارش فوقانی که بعلت گاستریت مزمن، گاستریت تحت‌حاد و گاستروپارزی دیابتی ایجاد شده‌اند، به رسمیت شناخته شده.

عوارض دومپریدون

در بعضی موارد نادر، دیده شده است که تزریق وریدی دومپریدون منجر به نامنظمی قلب و ایست قلبی شده است. چنین عوارضی باعث شده که در بعضی از کشورها نوع تزریق وریدی آنرا جمع‌آوری نمایند.

در استرالیا ادعا شده در بیمارانی که یا بیش از 30 میلی‌گرم در روز دمپریدون مصرف می‌کنند و یا سنشان بالای 60 سال است، خطر مرگ ناشی از ایست قلبی یا آریتمی‌های بطنی نسبت به افراد معمولی بالاتر است.

شیردهی

در انسانها، هورمون پرولاکتین شیردهی را تحریک می‌کند و دوپامین ترشح شده از هیپوتالاموس، اثر جلوگیری کننده از رها شدن پرولاکتین را داراست. چون دومپریدون اثر ضد دوپامینی دارد، باعث افزایش ترشح پرولاکتین و به دنبال آن افزایش ترشح شیر از غدد پستانی می‌شود. البته این اثر دومپریدون باعث نشده است که در هیچ کشوری بعنوان داروی افزاینده شیردهی به رسمیت شناخته شود و بکار بردن این چنینی دومپریدون نوعی استفاده? بدون منبع در پزشکی تجربی محسوب می‌شود.^[7][8] با توجه به اینکه این دارو در شیر مادر ترشح می‌شود و مطالعه? قطعیی در مورد اثر آن روی کودکان شیرخوار منتشر نشده است، استفاده از آن بعنوان افزاینده شیر، مورد تایید نیست. حتی در مقاله‌ای ادعا شده که خطر تشنج در نوزادانی که مادرانشان دومپریدون خوراکی استفاده کرده بودند، افزایش می‌یابد.

 

تداخلهای دارویی

• آنتی‌کولینرژیکها، مثلاً هیوسین، باعث کاهش اثر دومپریدون می‌شوند.
• ضد قارچهای آزول (Azole antifungal drugs)، مثلاً کتوکونازول، ممکن است باعث افزایش غلظت دومپریدون شوند. علت آن اینستکه این داروها می‌توانند بعضی از زیر گروههای آنزیم سیتوکروم پی 450 را کم اثر کنند که منجر می‌شود دومپریدون با سرعت کمتری متابولیزه شود.
• مهارکننده‌های پروتئاز، که در درمان اچ‌آی‌وی/ایدز بکار می‌روند، غلظت دومپریدون را افزایش می‌دهند.
• آنتی‌بیوتیکهای ماکرولید، مثلاً اریترومایسین، باعث افزایش غلظت دومپریدون می‌شوند.
• مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAO Inhibitor)، مثلاً ایزوکاربوکسازید، نباید همزمان با دومپریدون بکار روند.
• نفازودن (Nefazodone)، که یک داروی ضد افسردگی از خانواده مسدودکننده‌های سروتونین است، غلظت دومپریدون را می‌افزاید.
• چون دومپریدون خاصیت پروکینتیک (تسهیل کننده حرکات روده) دارد، نباید با انواعی از دارو مصرف شود که آهسته‌رهش (Sustained release) ویا با پوشش روده‌ای (Enteric coated) هستند.
• خنثی کننده‌های اسید معده نباید همزمان با دومپریدون داده شوند.
• داروهای ضد موسکارینی مثل آتروپین، که اثر آنتی‌کولینرژیکی دارند و اپیوییدها مثل مرفین، ضد (آنتاگونیست) دومپریدون هستند.
• مصرف دومپریدون ممکن است اثر داروهای دوپامینرژیک را از بین ببرد، مثلاً ممکن است اثر پرگولید و یا بروموکریپتین را خنثی کند.

موارد منع مصرف

• خونریزی دستگاه گوارشی فوقانی یا تحتانی.
• انسداد روده و یا سوراخ شدگی آن.
• وجود آسیب در کبد.
• تومور ترشح کننده? پرولاکتین (پرولاکتینوما).
• حساسیت به ترکیب شیمیایی دومپریدون.
• تومور هیپوفیزی آزاد کننده پرولاکتین.

 

© بازنشر مطالب یورفان تنها باذکر منبع، مجاز میباشد.

این مطلب را به اشتراک بگذارید

 

در این قسمت با خواص سماق و فواید استفاده از آن همراه غذا آشنا می شوید..

 

سماق، به عنوان چاشنی برای بسیاری از غذاها به کار می‌رود و دارای خواص دارویی فراوانی، از جمله رفع درد دندان، تقویت لثه، برطرف نمودن تب،‌ نقرس و رماتیسم است.

 

سماق، یکی از اقلام چیدنی بر سر سفره هفت سین است که نماد رنگ (طلوع خورشید) و مزه زندگی است.

 

سماق، درختچه‌ای است به ارتفاع 4- 3 متر که شاخه‌های جوان و دمبرگ‌های آن را موهای ریزی پوشانده است. گل‌های آن، حنایی رنگ است و در حدود 10 سانتی‌متر طول دارد و دارای میوه‌های خوشه‌ای شکل به رنگ قرمز و قهوه‌ای است که ابتدا طعم آن گس بوده و پس از رسیدن ترش می‌شوند.

 

نام علمی سماق Rhus coriaria است که در قدیم به آن “سماک” نیز می‌گفتند. در حقیقت فارسی آن سماک و عربی آن سماق است.

 

میوه‌ی سماق پس از کوبیدن به عنوان چاشنی، همرا با غذاهایی مانند کباب استفاده می‌شود.

 

 

خواص دارویی سماق:

• برای بیماران دیابتی مفید است، زیرا یکی از عوامل به وجود آمدن عوارض مختلف در دیابتی‌ها، ترکیب گلوکز با پروتئین‌های حیاتی بدن است که به تغییر ساختار شیمیایی و عملکرد این پروتئین‌ها می‌انجامد و مطالعات نشان می‌دهد که سماق تا 81 درصد از بروز این فرآیند پیشگیری می‌کند.

• دارای طبیعت سرد و خشک است.

• برای درد دندان مفید است.

• تحریک کننده اشتها است.

• باعث تقویت لثه می‌شود.

• به دلیل داشتن تانن فراوان، قابض و پاک کننده معده است.

• برای دستگاه گوارش خاصیت آنتی‌ بیوتیکی دارد.

• ادرارآور است.

• برطرف کننده تب است.

• برطرف کننده نقرس و رماتیسم است.

• خون را تصفیه می‌کند و مواد زائد خون مانند اوره را دفع می‌کند.

• در قدیم، برگ درخت سماق را دم کرده و برای سیاه کردن مو از آن استفاده می‌کردند.

• چای سماق برای کاهش تعریق به کار می‌رود.

• غرغره دم کرده سماق برای ورم گلو و دهان مفید است.

 

 

هشدار

• خوردن سماق تازه باعث مسمومیت می‌شود. فقط باید خشک آن را مصرف نمود.

• مصرف بیش از اندازه سماق، مسمومیت‌ زاست.

 

© بازنشر مطالب یورفان تنها باذکر منبع، مجاز میباشد.

این مطلب را به اشتراک بگذارید

 

در این مطلب با خواص گیاه بامیه و فوایدآن برای سلامتی بیشتر آشنا خواهید شد:

 

بامیه سرشار از اسید فولیک، ویتامین هایA وC است. همچنین منبع خوبی از ویتامین های گروهB ، منیزیوم، پتاسیم و فیبر غذایی می باشد.

 

ارزش غذایی نصف لیوان بامیه پخته:

 

25کالری دارد؛ پس کم کالری است.

2 گرم فیبر دارد؛ منبع خوبی از فیبر است.

460 واحد ویتامینA دارد؛ منبع خوبی از ویتامینA است.

130 میلی گرم ویتامینC دارد.

50 میلی گرم کلسیم دارد؛ منبع خوب کلسیم که ضد پوکی استخوان است.

256میلی گرم پتاسیم دارد؛ که ضد فشار خون است.

 

 

اثرات مواد مغذی موجود در بامیه بر سلامتی بدن:

 

1) فیبر موجود در بامیه به حفظ قند خون کمک می کند؛ بدین ترتیب که سرعت جذب قند را کاهش می دهد، پس برای افراد مبتلا به دیابت مفید است.

 

2) موسیلاژ(یک نوع فیبر) موجود در بامیه به کلسترول غذا متصل شده و جذب آنرا کاهش می دهد. همچنین باعث دفع سموم از بدن می شود. اثر بامیه درکاهش کلسترول خون، یکی از خصوصیات بسیار مفید این سبزی است زیرا مثل داروهای کاهنده کلسترول اثرات جانبی ندارد.

 

3) بسیاری از متخصصان معتقدند که بیشتر بیماری ها از روده شروع می شوند. فیبر موجود در بامیه با جذب آب کافی، از بروز یبوست جلوگیری کرده و ابتلا به بیماری هایی چون بواسیر و دیورتیکولیت* را بشدت کاهش می دهد.

معمولاً برای افزایش حجم مدفوع و رفع یبوست،مصرف سبوس گندم توصیه می شود که امکان دارد دیواره روده را حساس کند. ولی موسیلاژ موجود در بامیه روده را نرم کرده و خروج مدفوع را آسان می سازد.

 

4) اسید فولیک باعث کاهش هموسیستئین خون می شود که این ماده رگهای خونی را مسدود می کند. ویتامینC نیز یکی از آنتی اکسیدان های مهم می باشد. در مجموع به علت دارا بودن این مواد مغذی و نیز فیبرهای محلول و املاح باعث پیشگیری از بیماری های قلبی نیز می شود.

 

5) برای حفظ اثرات مفید بامیه و آنزیمهای هضمی آن، باید آن را خیلی کم بپزید یعنی با حرارت کم یا با بخار ملایم پخته شود. بعضی افراد بامیه را خام مصرف می کنند. ولی اگر خواستید آن را سرخ کنید، از مقدار کمی روغن زیتون یا روغن گیاهی برای سرخ کردن آن استفاده کنید.

 

* دیورتیکولیت : التهاب دیورتیکول ها( کیسه های گرد فتق مانند در دیواره مخاط روده بزرگ) است که در اثر تجمع باکتری ها و سایر محرک های داخل دیورتیکول ها ایجاد می شود و باعث درد، نفخ، تهوع، یبوست، اسهال و تب می شود.

خواص درمانی بامیه|خواص دارویی بامیه|فواید بامیه

 

© بازنشر مطالب یورفان تنها باذکر منبع، مجاز میباشد.

این مطلب را به اشتراک بگذارید

 

---

---

 

 

 

 

 

در این مطلب همه چیز در مورد بیماری آسم،علل ،علائم و عوارض آن; آشنا خواهید شد:

 

در اکثر مواقع، آسم خفیف است که متوجه آن نمی‌شویم. حملات آسم می‌تواند برای چند دقیقه تا چند روز ادامه پیدا کند و می‌تواند فرد را تا حد مرگ پیش ببرد.

 

علل بیماری آسم

مو و یا پوست حیوانات

گرد و خاک

آلودگی هوا

تغییرات آب و هوایی (به خصوص هوای سرد)

مواد شیمیایی موجود در هوا یا غذا

ورزش کردن

گرده افشانی گیاهان

قارچ گیاهان

عفونت تنفسی مانند سرماخوردگی

برگشت محتویات معده به مری (ریفلاکس)

استرس

دوران عادت ماهیانه خانم‌ها

دود تنباکو

سولفیت (ماده ای نگهدارنده در برخی غذاها و نوشیدنی‌ها)

مصرف آسپیرین، بتابلوکرها و دیگر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی  (NSAID)

آلرژی به برخی غذاها مانند بادام زمینی و میگو

بسیاری از بیماران آسمی، دارای سابقه خانوادگی ابتلا بهآلرژی می‌باشند و به طور کلی یکی از اقوام آن‌ها، دچار بیماری تب یونجه و یا اگزما بوده‌اند.

 

عوامل خطر آسم

داشتن آلرژی

اضافه وزن

کاهش وزن وزاد هنگام تولد

کشیدن سیگار

در معرض دود سیگار قرار گرفتن

مادران بارداری که سیگار می‌کشند، کودکشان را دچار آسم می‌کنند.

در معرض دود و یا آلودگی هوا قرار گرفتن

دارا بودن شغلی که با مواد شیمیایی سروکار دارد، مانند کشاورزی و آرایشگری

در معرض مواد آلرژی زا قرار گرفتن

عفونت باکتریایی و یا ویروسی

 

علائم بیماری آسم

برخی افراد، در دراز مدت تنگی نفس دارند.

خس خس سینه و یا سرفه، نشانه اصلی این بیماری می‌باشد.

سرفه با خلط و یا بدون خلط

کشیده شدن پوست بین دنده‌ها در هنگام تنفس

تنگی نفس در نتیجه ورزش و فعالیت بدنی

درد قفسه سینه

بدتر شدن خس خس سینه در شب و یا صبح زود

خس خس سینه با داروهایی که برای باز کردن راه‌های هوایی استفاده می‌شود، بهتر می‌شود.

رفلاکس (سوزش سر دل)، باعث بدتر شدن خس خس سینه می‌گردد.

 

علائم خطرناک بیماران آسمی

کبودی لب‌ها و صورت

از دست دادن هوشیاری و گیجی

تنفس بسیار سخت

سریع شدن ضربان قلب

اضطراب شدید

عرق کردن

غیر عادی نفس کشیدن

توقف تنفس

سینه درد

سفت و سخت شدن سینه

 

آزمایشات بیماران آسمی

تست آلرژی

آزمایش گاز خون شریانی

آزمایش خون برای اندازه گیری ائوزینوفیل (یک نوع گلبول سفید خون) و ایمونوگلوبولین  E(یک نوع پروتئین سیستم ایمنی)

عکسبرداری قفسه سینه با اشعه  X

آزمایش عملکرد ریوی

اسپیرومتری: برای اندازه گیری مقدار هوایی که بعد از یک دم عمیق، از ریه‌ها خارج می‌شود.

آزمایش اکسید نیتریک: برای اندازه گیری مقدار گاز اکسید نیتریک در تنفس استفاده می‌شود. اگر راه هوایی شما التهاب داشته باشد، مقدار اکسید نیتریک زیادی را خواهید داشت.

تغییرات متا کولین: اگر مبتلا به آسم باشید، استنشاق هوا، باعث انقباض خفیف راه هوایی می‌شود.

 

عوارض آسم

کاهش توانایی فعالیت بدنی و ورزش کردن

کمبود خواب

باریک شدن دائم راه‌های هوایی (برونش‌ها)

بستری شدن در بیمارستان

سرفه دائمی

مشکل تنفسی

تغییرات عملکرد ریوی

درمان آسم ، درمان قطعی آسم،درمان همیشگی آسم

داروها

داروهای مورد استفاده برای درمان آسم به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند: داروهای با قدرت تسکین سریع که برای درمان علائم حاد استفاده می‌شوند؛ و داروهای کنترل دراز مدت که برای جلوگیری از تشدید بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند.

با تأثیر سریع

• داروهای کوتاه اثر گیرنده‌های آدرنرژیک آگونیست بتا 2 (SABA)، نظیر سالبوتامول ( آلبوترول USAN) خط اول درمان علائم آسم هستند.
• داروهای آنتی‌کلی‌نرژیک مانند ایپراتروپیوم بروماید در هنگام استفاده به همراه داروهای SABA در کسانی که علایم متوسط یا شدید دارند، مزایای زیادی دارد.در صورت عدم تحمل SABA می‌توان از گشادکننده‌های برونش آنتی‌کلی‌نرژیک استفاده نمود.
• آگونیست‌های آدرنرژیک که داروهایی قدیمی‌تر و با قدرت انتخابی کمتر هستند مانند اپی نفرین استنشاقی اثربخشی مشابهی با داروهای SABA دارند. با این حال استفاده از آن‌ها با توجه به نگرانی در مورد تحریک بیش از حد قلب توصیه نمی‌شود.

کنترل طولانی مدت

• به‌طور کلی کورتیکواستروئیدها مؤثرترین درمان موجود برای کنترل طولانی مدت تلقی می‌شوند. انواع استنشاقی آن معمولاً در همه موارد به‌جز بیماری شدید استفاده می‌شود، و در این حالت‌های شدید ممکن است استفاده از کورتیکواستروئیدهای خوراکی نیز لازم باشد. معمولاً توصیه می‌شود که فرمولاسیون‌های استنشاقی بسته به شدت علائم به صورت یک یا دو بار در روز استفاده شوند.
• آگونیست طولانی‌اثر گیرنده آدرنرژیک بتا (LABA) مانند سالمترول و فورموترول می‌توانند حداقل در بزرگسالان و هنگامی که همراه با کورتیکواستروئیدهای استنشاقی تجویز می‌شوند، کنترل آسم را بهبود بخشند.^[105] مزیت مذکور برای کودکان قطعی نیست.در صورت عدم استفاده این داروها به همراه استروئید، خطر عوارض جانبی شدیداً افزایش می‌یابد^[107] و حتی در صورت استفاده همراه با کورتیکواستروئیدها نیز ممکن است خطر اندکی بیشتر شود.
• ممکن است داروهای آنتاگونیست لوکوترین (مانند مونتلوکاست و زافیرلوکاست) علاوه بر کورتیکواستروئیدهای استنشاقی و معمولاً همراه با LABA استفاده شوند.Evidence is insufficient to support use in acute exacerbations.^[110][111] این داروها در کودکان زیر پنج سال، درمان تکمیلی مناسبی پس از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی محسوب می‌شوند.
• داروهای تثبیت کننده ماست سل (مانند کرومولین سدیم) یکی دیگر از گزینه‌های جایگزین غیر ارجح برای کورتیکواستروئیدها محسوب می‌شوند.

روش‌های استفاده داروها معمولاً به‌صورت اسپری استنشاقی با دوز اندازه‌گیری شده (MDIS) به همراه یک فضاساز آسم و یا به‌صورت پودر خشک استنشاقی ارائه می‌شود. فضاساز یک استوانه پلاستیکی است که دارو را با هوا مخلوط کرده و باعث می‌شود راحت‌تر بتوان یک دوز کامل دارو را دریافت کرد. همچنین می‌توان از نبولایزر استفاده کرد. نبولایزرها و فضاسازها برای کسانی که دارای علائم خفیف تا متوسط هستند مؤثر می‌باشند با این حال شواهد کافی برای تعیین اینکه آیا تأثیری بر افراد دارای نشانه‌های شدید دارند یا خیر وجود ندارد.

عوارض جانبی استفاده طولانی‌مدت از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی در دوزهای معمول با خطر جزئی عوارض جانبی همراه است.^[114] این خطرات عبارتند از ایجاد آب مروارید و کاهش خفیف قد.

سایر

وقتی آسم به داروهای معمول پاسخ نمی‌دهد، گزینه‌های دیگری هم برای کنترل اورژانسی و پیشگیری از تشدید آن وجود دارد. گزینه‌های دیگر کنترل اورژانسی عبارتند از:

• اکسیژن برای کاهش هیپوکسی اگر میزان اشباع از 92? کمتر شود.
• مشخص شده است که تزریق داخل وریدی سولفات منیزیم زمانی که به همراه درمان‌های دیگر در حملات شدید آسم حاد استفاده شود، دارای تأثیر گشادکنندگی برونش است.
• هلیوکس مخلوطی از هلیوم و اکسیژن است و در حالات شدید که پاسخی مشاهده نشود می‌توان امکان استفاده از آن را در نظر گرفت.
• شواهد کافی مربوط به تأثیر سالبوتامول داخل وریدی وجود ندارد و بنابراین فقط در موارد شدید از آن استفاده می‌شود.
• متیل‌زانتین‌ها (نظیرتئوفیلین) قبلاً به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گرفتند، اما اثرات بتا آگونیست استنشاقی را چندان افزایش نمی‌دادند.استفاده از آن‌ها در موارد حاد محل مناقشه است
• به لحاظ نظری در افرادی که در حال ایست تنفسی هستند و نیاز به لوله‌گذاری و تهویه مکانیکی دارند، بیهوشی انفکاکی با کتامین مفید است؛ با این حال، هیچ‌گونه شواهد بالینی برای اثبات این مدعا وجود ندارد.

برای کسانی که مبتلا به آسم شدید و مداوم هستند و با استفاده از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی و LABAها کنترل نمی‌شوند، استفاده از ترموپلاستی برونش به‌عنوان یک گزینه مطرح است.^[120] این کار مستلزم دادن انرژی حرارتی کنترل شده به دیوار راه هوایی در طی یک سری برونکوسکوپی است. اگرچه این کار ممکن است دفعات تشدید بیماری را در چند ماه اول افزایش دهد، اما سپس این میزان کاهش می‌یابد. اطلاعاتی در مورد اثرات آن بعد از گذشت یک سال از درمان در دسترس نیست.

طب جایگزین

بسیاری از افراد مبتلا به آسم، درست همانند کسانی که دچار سایر اختلالات مزمن هستند از درمان‌های جایگزین استفاده می‌کنند؛ نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که حدود 50? استفاده از این افراد از برخی از درمان‌های غیرمتعارف استفاده می‌کنند. داده‌های کمی در اثبات تأثیر بسیاری از این درمان‌ها وجود دارد. شواهد کافی برای اثبات تأثیر استفاده از ویتامین ث وجود ندارد. طب سوزنی برای درمان توصیه نمی‌شود زیرا شواهد کافی در اثبات تأیید ان در دست نیست.هیچ شواهدی دال بر اینکه دستگاه‌های یونیزه کننده هوا علائم آسم را بهبود ببخشند و یا باعث عملکرد بهتر ریه شوند وجود ندارد؛ همین موضوع در مورد دستگاه‌های تولید یون مثبت و منفی صدق می‌کند.

شواهد کافی برای تأیید استفاده از “درمان‌های دستی”، از جمله فعالیت‌های استخوان‌درمانی، کایروپرکتیک، فیزیوتراپی و تنفس درمانی در درمان آسم وجود ندارد.^[استفاده از تکنیک تنفس بوتیکو برای کنترل تنفس عمیق و سریع ممکن است منجر به کاهش استفاده از داروها شود، با این حال هیچ تأثیری بر روی عملکرد ریه ندارد. به همین دلیل متخصصان احساس می‌کنند شواهد کافی برای تأیید استفاده از آن در دست نیست.

 

درمان این بیمار، دو اصل مهم دارد:

الف) فرد مبتلا باید بداند که آسم، یک بیماری مزمن است و ممکن است در طی زندگی او، به طور متناوب تشدید شود و نیاز به درمان طولانی مدت داشته باشد، ولی خوشبختانه بیماری کاملاً قابل کنترل است.

ب) مساله بعدی این است که این بیماری صد در صد قابل درمان نیست، ولی قابل کنترل است و اگر کنترل نشود و درمان جدی گرفته نشود، می تواند خطرناک و حتی کشنده باشد. اما اگر بیمار به پزشک خود اعتماد کند و دایم با پزشک در ارتباط باشد و بیماری خود را قبول کند و از آن نترسد (با توجه به این بیماری حدود 10 درصد کل افراد جامعه را در برگرفته است)، کاملاً کنترل می شود.

راه های درمان، بر سه اصل استوار می باشد:

اول اینکه آسم و علت های دیگری که باعث تشدید آن می شوند، به درستی توسط پزشک تشخیص داده شوند. چه بسا فردی، سال ها با تشخیص آسم تحت درمان قرار می گیرد و بعداً پزشک متوجه می شود که بیمار داروی نامناسبی مانند پروپروانولول یا ایندرال مصرف می کرده که این داروها، باعث تشدید بیماری آسم می شوند و یا علت دیگری مانند ریفلاکس معده (ترش کردن غذا) وجود دارد.

مساله بعدی سینوزیت می باشد. بیمار باید حتماً از علایم سینوزیت آگاه باشد و در صورت وجود ترشحات پشت حلق، به پزشک خود گزارش دهد تا پزشک نسبت به درمان آن اقدام کند.

سومین مساله تماس با مواد حساسیت زا می باشد، مثل تماس با پرندگان، ادرار و مدفوع حیوانات، گرده های گل ها و گل کاری.

مسایل غیر ریوی هم می توانند باعث تنگی ریوی و بروز علایمی شبیه آسم شوند مانند نارسایی قلبی. حتی کم خونی می تواند باعث تنگی نفس شود که باید با علایم آسم افتراق داده شود.

در درمان های غیر دارویی حذف آلرژن ها در مواقع لازم به نفع بیمار می باشد و اگر بیماران بتوانند از محل آلوده به یک محل سالم نقل مکان کنند، بسیار خوب است.

مساله بعدی تغذیه می باشد، البته توصیه خاصی در مورد هیچ غذایی از طرف پزشک داده نمی شود و فقط عنوان می شود که وقتی با مصرف هر غذایی احساس می شود که مشکل تشدید می گردد باید از برنامه غذایی حذف شود در نتیجه غذاهایی را که ایجاد حساسیت می کنند نباید مصرف کرد مانند انواع فلفل، زعفران، کرفس، انگور و خربزه.

در درمان دارویی، داروها را به دو گروه عمده تقسیم بندی می کند: گروه اول داروهایی هستند که موقع حمله ی آسم باید مصرف شوند، مثل اسپری سالبوتامول که به وسیله آن بایستی سریعاً برونش باز شود.

توصیه می شود که هر بیماری همیشه اسپری سالبوتامول را همراه داشته باشد و بهتر است با وسایل کمک اسپری مصرف شوند و چنانچه مشکل بیمار با اسپری برطرف نشود، حتماً به بیمارستان مراجعه کند.

گروه دوم داروهایی هستند که باعث جلوگیری از حمله آسم می شوند، مانند داروهای کورتون، انوع داروهای خوراکی گشاد کننده برونش و اسپری های ترکیبی که اگر درست مصرف شوند، کم عارضه ترین انواع داروها می باشند.

در مورد اسپری باید گفت که انواع اسپری به هیچ عنوان باعث عادت کردن نمی شود، ولی حتماً باید به صورت صحیح استفاده شوند.

عدم درمان به موقع بیماری آسم، چه عواقبی ممکن است داشته باشد؟

عدم درمان به موقع نه تنها باعث می شود که شخص معضلات اجتماعی پیدا کند، بلکه شخصیت اجتماعی بیمار نیز تحت تأثیر قرار می گیرد و ضربه روحی بزرگی به بیمار وارد می شود. این بیماری باعث می شود فرد از کارش غیبت کند و از نظر اقتصادی نیز دچار مشکل شود.

آسم می تواند به قلب و عروق فشار بیاورد و باعث اختلالات قلبی و عروقی شود و فرد را از نظر یادگیری نیز تحت تأثیر قرار دهد.

توصیه کلی شما به افراد سالم و افراد مبتلا به بیماری آسم کدام است؟

باید سعی کنند که در معرض عفونت های ویروسی قرار نگیرند (یکی از راه های مقابله با عفونت ها، استفاده از واکسن آنفلوآنزاست که بایستی در دوران کودکی تزریق شود). از تماس با آلرژن ها و مواد محرک و آلاینده ها که زمینه حساسیت را ایجاد می کنند پرهیز کنند.

تنگی نفس را جدی بگیرند و از مصرف دخانیات و الکل پرهیز کنند و با توجه به این که اگر درمان آسم جدی گرفته شود، بیماری قابل کنترل است، با مشاهده اولین علایم آسم به پزشک مراجعه کنند و نسبت به درمان مناسب اقدام نمایند.

توصیه می شود که حتماً درمان را به طور مرتب ادامه دهند و چنانچه دارویی توسط پزشک تجویز شد، به موقع آن را مصرف کنند.

 

© بازنشر مطالب یورفان تنها باذکر منبع، مجاز میباشد.

این مطلب را به اشتراک بگذارید

 

در این مطلب سایت یورفان سعی کرده است اطلاعات مفیدی در رابطه با آمپول متیل پردنیزولون استات، مصارف و عوارض آن، در اختیار بازدیدکنندگان محترم قرار دهید.

متیل پردنیزولون (به انگلیسی: Methylprednisolone) (از مشتقات متیله پردنیزولون)

 

رده درمانی: گلوکوکورتیکوئیدها

اشکال دارویی: آمپول

موارد مصرف

متیل پردنیزولون برای خواص ضدالتهابی و اثراتی که در سرکوب دستگاه ایمنی بدن دارد به‌کار می‌رود. متیل پردنیزولون کمک می‌کند تا تورم، قرمزی، خارش، و واکنش‌های حساسیتی کاهش یابند. متیل پردنیزولون همچنین در درمان بیماری‌های گوناگونی مثل آسم، آرتریت، مشکلات پوستی، حساسیت شدید، و برخی سرطان‌ها کاربرد دارد.

مکانیسم اثر

مانند سایر گلوکوکورتیکوئیدها عمل می‌کند.

عوارض جانبی آمپول متیل پردنیزولون استات

اختلالات بینائی، عوارض گوارشی، پوکی استخوان، دیابت بی مزه، افزایش فشار خون، واکنشهای آلرژیک، عفونتهای موضعی یا سیستمیک، سندرم کوشینگ، ادم، آتروفی بافتی، زخم یا خارش در محل تزریق، علائم التهاب و تاخیر در بهبود زخمها، تهوع و استفراغ؛ تورم پاها و ساق ها؛ افزایش وزن سریع؛ یا اختلالات قاعدگی (دوره ماهانه)

متیل پردنیزولون استات

بسته بندی:

آمپول 40 میلی گرم در 1 میلی لیتر : بسته بندی تک عددی

خواص آمپول متیل پردنیزولون استات|کاربردهای آمپول متیل پردنیزولون استات|عوارض آمپول متیل پردنیزولون استات|مضرات آمپول متیل پردنیزولون استات|علت تجویز  آمپول متیل پردنیزولون استات|  متیل پردنیزولون استات چیست؟

 

© بازنشر مطالب یورفان تنها باذکر منبع، مجاز میباشد.

این مطلب را به اشتراک بگذارید